Enkele voormalige huisjes aan de rand van het begijnhof zijn tijdens de industrialisatie verbouwd en stonden geïnventariseerd als arbeidershuisjes. Na grondige afweging van de historische waarde konden, is beslist deze te herbouwen. In verschillende haalbaarheidstudies en masterplannen is beslist om de twee rechtse te behouden, de twee linkse worden vervangen door vijf entiteiten: een mix van één en twee slaapkamers waarvan drie woningen als horizontaal gestapeld en twee woningen als duplexen geconcipieerd. De duplexwoningen zijn ontworpen met een Amsterdams portiek aan de straatzijde. De appartementjes zijn gekoppeld in een verticale circulatie aan de begijnhofzijde in huisje 21. Huisje 21 is onderdeel van de bescherming en was ook te klein om als woning te gebruiken. In huisje 21 komt centraal een metalen trap waarlangs minstens vierhonderd jaar begijnhofgeschiedenis zichtbaar is op de vier wanden. De voorgevel is een hedendaagse interpretatie en aansluiting bij het begijnhof en de overige arbeidershuisjes. Het houten buitenschrijnwerk met blokkaders in de witte gevel geïnspireerd op woning Van Hee vinden harmonie met het beschermde stadsgezicht. De vijf woningen zijn volledig op de tuinzijde gericht - naar het begijnhof. Een centrale ontmoetingsruimte in dit stiltekader is een extra stimulans voor sociale cohesie en werkt ondersteunend voor het aanwezige burgerinitiatief TEJO en de integrale jeugdhulp. Naast de nieuwbouw wordt het volledige begijnhof stelselmatig gerestaureerd en huisjes stelselmatig opgeknapt. Het begijnhof is een openbare stilteruimte in het hart van deze provinciestad.