Het dorpsgezicht Rozebeke met de Romaanse kerk is beschermd en de laatste jaren een slaapdorp geworden met veel leegstand rond de kerk. Het dorpsgezicht heeft projectontwikkelaars geweerd waardoor het authentiek karakter behouden bleef.

Het spievormige dorpsplein wordt getypeerd met centraal de kerk en het kerkhof. Op de lange zijden van de spie vormen gebouwen een gesloten gevel, op de korte kant is een boerenhof gelegen met centraal een statig woonhuis. Het boerenhof is geïnventariseerd als bouwkundig erfgoed, de schuren zijn te behouden, het huis kan vervangen worden. Na verschillende studies en jaren juridisch getouwtrek is men tot de consensus gekomen dat een woonerf voor maximaal tien woonentiteiten ontwikkeld kan worden.

Ter vervanging van de woning worden twee nieuwbouwentiteiten met telkens vier woningen voorzien. Deze zijn licht schuin ingeplant om een mooi afgebakend en rustig binnenplein te krijgen met een logische dynamiek, zijnde een extrapolatie van de amorfe bestaande schuren. Langsheen het terrein lopen twee voetwegen waarvan één is verdwenen en wordt hersteld. Diagonaal verbindt een nieuw olifantenpad de bestaande voetwegen op de ene hoek met het dorpsplein en een nieuwe groene publieke ruimte op de andere hoek. Dit hoekperceel vormt ook de poort en trage ontsluiting van het achterliggende woonuitbreidingsgebied.

De woonentiteiten worden in gemeenschappelijk groen geconcipieerd waarbij de nadruk ligt op samenleven en samenspelen met de nodige privacy. De mogelijkheden voor de schuur zijn divers: woonentiteiten, kantoorruimte, kinderopvang, assistentiewoningen voor personen met een beperking, vrije beroepen, … Dit is de ideale manier om te verdichten in de landelijke dorpskern met aandacht voor differentiatie, energie, inclusie,…