De Sint-Michaëlkerk in Sint-Lievens-Houtem is op het eerste zicht een gewone 18de eeuwse parochiekerk geconcipieerd als zaal met twee zijbeuken, een westelijke toren en oostelijk koor. Deze kerk heeft echter een Karolingische oorsprong, twee flankeertorens van de viering zijn daarvan nog ‘levendige’ getuigen. De meest interessante onderdelen zijn amper zichtbaar en zijn verscholen in de oksel van het koor en de zaal. Archeologische bewijzen van de Karolingische oorsprong zijn de ondergrondse restanten van het westwerk en de transepten. Het schrijn met de relieken van de Heilige Livinus wordt nu bewaard in de recent gerestaureerde zuidelijke traptoren met gotische muurschilderingen in kapellen die uitgaven op de zijbeuken maar nu zijn verscholen achter barokaltaren.

Er is ook een ‘vergeten’ noordelijke traptoren die als berging dient met evenwaardige gotische muurschilderingen. Door aanpassingen aan het dakvlak en het toegankelijk maken van het koordak ontstaat een museale circulatie en is het zinvol om de noordelijke toren te restaureren en de muurschilderingen te consolideren. In het dak wordt een zeshoekig dakraam voorzien als referentie naar de verdwenen noordelijke gotische spits (identiek aan de zuidelijk bewaarde gotische spits). Dit raam op grote hoogte is een uitzichtspunt en brengt geconcentreerd daglicht in deze donkere ruimtes waardoor een bezinningsruimte ontstaat. Restauratie wordt zinvol en interessant als lagen kunnen toegevoegd, gewijzigd of weggenomen worden.

N.B. De mythe van Sint-Livinus refereert ook naar de parochie Sint-Lievens-Esse. Daarom verwijzen we ook naar de herbestemming van het klooster te Sint-Lievens-Esse met de inrichting van de koer tot theater naar aanleiding van Livinusverering.